ما هنوز در هنوزیم...
سروناز چند دقیقه یکبار با جیغ بهم می گفت: "همیشه دوست داشتم جواد باشم!" و دوباره بر می گشت و دست می زد...کل می کشید... هورا می کشید... سفانه دست گلش را از توی ماشین عروس برایمان تکان می داد... بوق بوق می کردیم... ذوق می کردیم... جیغ می زدیم... و سعی می کردیم تا جایی که امکانش هست بی فرهنگ باشیم و ملت را بیدار کنیم... بوق می زدیم... مرد ها وسط خیابان می رقصیدند... زورکی شاباش می گرفتند... و ما هم که بعد از عروسی خر مان از پل گذشته بود مدام کِل می کشیدیم... دست می زدیم... جیغ جیغ می کردیم... کاش میشد یک وقت هایی الکی برویم عروس کشون... الکی ماشین گل بزنیم... بوق بوق کنیم... بخندیم... بخندیم... بخندیم... پ.ن: هیع!
نوشته شده در یکشنبه 92/6/31ساعت
7:32 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه